Wat moslims bezielt
Gijs Weijers
“Als ik in jouw schoenen stond en een scriptie in religiestudies mocht schrijven, zou ik maar één ding willen weten: wat bezielt moslims om in een massa van miljoenen rond de Ka’ba in Mekka te lopen?!”
Schuldgevoel
Tal Wijtman
Gister stond ik op de metro te wachten, toen er plotseling een meisje op het perron kwam staan. Ze was aan het huilen, misschien uit verdriet, maar het kon ook zijn dat ze pijn had. Ik wist niet wat ik moest doen. ‘Zal ik haar helpen?’ Dacht ik. Uiteindelijk deed ik niets, want ik had geen idee wat ik had moeten doen om haar te helpen.
Dichtbijbal
Wouter van der Schaaf
Zomerschool. De negen kinderen van ongeveer tien jaar gaan de laatste weken van hun vakantie naar De Zomerschool. Het is leren, spelen en ontspanning ineen. Deze middag gaan ze naar een sportschool aan de Overtoom en daar verheugen ze zich enorm op. Vanochtend is gericht op taal en sport. Al snel blijkt dat het met de beweeglijkheid van de kinderen helemaal in orde is. Aan taalvaardigheden valt nog veel te winnen. Geen wonder wanneer je kort geleden uit Syrië of Eritrea bent gevlucht en anderhalf jaar geleden naar Nederland kwam.
Luxe, Imago en Coiffure
Sharon Polak
Op de hoek van mijn werk in Amsterdam is een luxe hotel waar altijd portiers buitenstaan. Elke dag op weg naar Dander kom ik er langs en mijn collega’s en ik zijn het er helemaal over eens: één van die portiers is duidelijk het aardigst. Hij groet iedereen, lacht vriendelijk. Als je zin hebt, maakt hij een praatje met je. Altijd met een glimlach, altijd in zijn donkerblauwe portierspak.
Over uithuwelijking en een hoofddoek
Hajat
“Maar houd je dan wel van hem?”, vroeg ze me. Ik stamelde een “ja, natuurlijk” en wist eigenlijk niet hoe ik in the heat of the moment met een gevatte reactie moest komen. Ik vroeg me af of ze deze vraag ook stelde aan een Nederlands-Nederlandse (autochtone), gezonde blonde vrouw die samenwoont.
“Je loopt nou immers meer gevaar als meisje”
Sadaf Ebrat
“….je loopt nou immers meer gevaar als meisje.” Sinds die autorit toen op weg naar onze woonplaats tot vandaag hoor ik deze leus. Van familieleden tot kennissen tot berichtgeving in de media. Steeds als ik die schicht van ergernis over ongelijke behandeling voel, vraag ik me af; zijn er veel meisjes die hiermee worstelen? Dat ze iets niet iets kunnen doen wat ze eigenlijk heel graag willen? Dat ze als ze dat willen een keer de late film kunnen pakken, in plaats van de vroege? Dat we als meisje tot het einde van het schoolfeest mogen blijven in plaats van tussentijds opgehaald worden?
Kansengelijkheid
Wouter van der Schaaf
“Kijk eens naar wie in bedrijfsleven, politiek en media de toonaangevende gezichten zijn”, zei hij. “Die vallen allemaal in dezelfde categorie van 4%. Dus er is echt een probleem van uitsluiting. We zijn met die 4% een bevoorrechte groep.” Weten dat het toch wel goed met je komt, gaat gepaard met arrogantie. Het gaat hier niet om ongelijkheid maar om onrechtvaardigheid.
Wat willen leerlingen van hun docent?
Charissa Dechène
“Meneer toen ik gisteren thuis op mijn hoofd stond, kwam er bloed uit mijn mond” zei Rachelle tegen de “meester”, haar docent burgerschap op het ROC, “…mijn moeder zei, dat het misschien het restje van mijn ongesteldheid was”. Geen van haar klasgenoten keek echt op. Ik vroeg me af of hoe Rachelle haar thuis eruit zag, en of haar moeder dat nou echt gezegd had?
Zoek de overeenkomsten
Sharon Polak
“Mohammed en Stefan, kan dat iets rustiger!!!” roept ze tegen twee drukke leerlingen. “Ik zie echt geen verschil, of ze nou groen, geel, paars of bruin zijn. Kinderen zijn toch allemaal hetzelfde” zegt leerkracht Marleen van groep 8 “… we zijn dat zó gewend hier op school.” Marleen zegt wat meer Amsterdamse leerkrachten zeggen…
Aziatisch prinsje
Carol Burgemeestre
Mijn man, van Indonesische, en ik van Indische afkomst, hadden het idee dat wij bij ons tweede kind, een zoon, extra goed moesten handelen in de opvoeding. We wilden hem beslist niet laten opgroeien als een Aziatisch prinsje. In ons land van herkomst, maar niet alleen daar, ook hier, zagen we jongens die onuitstaanbaar waren geworden door de bevoorrechte behandeling in hun opvoeding.
Of mag ik dat niet zeggen?
Sharon en Charissa
In de sjieke Antwerpse chocoladewinkel wees ik “..en hoe heet deze?” naar chocola op de toonbank. De verkoopster, blond, twintiger er met een stijf gestreken wit schortje aan, aarzelde even en zei toen “negerinnentet”. Ik verslikte me onhoorbaar, trok daarna mijn wenkbrauwen op en pufte er een flauw “oh” uit.
Hokjesgeest
Maarten Rector
Het ijs was kennelijk gebroken. Al snel vertelde de vrouw over haar eigen vrouw die enige jaren daarvoor was overleden en besloot zij zich voor te stellen. ‘Aangenaam kennis te maken, mijn naam is Gerard.’
Diversiteit in musea
Charissa Dechène
Als je denkt aan diversiteit, denk je misschien aan duidelijk zichtbare verschillen tussen mensen. Bij de tentoonstelling “Wonen in de Amsterdamse School”, tot en met 28 augustus te zien in het Stedelijk Museum in Amsterdam, komt de kracht van diversiteit op een heel andere manier naar voren.
De pijnlijke waarheid
Yuliya Mysyuk
Vroeger hoorde je er nóóit over, nu steeds vaker. Maar wat houdt het precies in, ouderenmishandeling? Wanneer is er sprake van ‘mishandeling’, wanneer is iemand een ‘oudere’ en heet het ook al zo als het éénmalig voorkomt?
Vol verwachting klopt mijn hart...
Aziza Badouri
Tradities krijgen we met de paplepel ingegoten en gaan van ouder op kind. Soms gebeurt het omgekeerde. Neem nou mijn eigen sinterklaastraditie/ -viering. Ik neem u even terug naar mijn jeugd. De wereld van een migrantkind, waarvan de ouders de Nederlandse taal noch de cultuur begrepen.
Hapje dagelijks leven
Nisha Birbal
Hoe kan ik als 9-jarige bij Liesbeth thuis laten blijken dat ik anders gewend ben? Ik knik daarom maar alsof ik het begrijp, dit precies op het aantal personen afgestemde avondmaal. Even later komt Liesbeth’s moeder haar kamer binnen “We gaan eten” zegt ze, en ze vraagt of ik buiten wil gaan zitten op de schommels.
Zuid-Afrika aan het IJ
Wouter van der Schaaf
IJburg, de laatste grote wijk van Amsterdam. Gebouwd op opgespoten land. Elke vierkante centimeter is vooraf gepland. “We hebben een onstuimige groei gekend de laatste 10, 15 jaar. Die ontwikkeling is nu aan het afvlakken. En net als elke normale wijk zullen we dan in de volgende fase te maken krijgen met vergrijzing van de bevolking en krimp van de scholen”.
Diverse lijsten
Fatima Boutoutouh
Samen met mijn vriendin bezocht ik de lancering van een diversiteitsuitgave.
Deze lijst was opgezet als tegengeluid van een veel bekendere lijst machtigste vrouwen in het land. Hierin was de gekleurde medemens nogal wat ondervertegenwoordigd, vonden de initiatiefnemers. Ergo: tijd voor een nieuwe lijst.
Oh wat spreek je goed Nederlands!
Judith Zijlstra
Recent nam ik deel aan een bijzondere conferentie: “Peacemakers: How to overcome prejudice with Dignity”, georganiseerd door de Koç universiteit in Istanbul, Turkije. De workshop van Harvard-docent Dr. Donna Hicks maakte bijzondere indruk op me. Onbewuste alledaagse vooroordelen en wat je eraan kunt doen.
A Picture May Be Worth A Thousand Words
Arik Cheshin
Does color influence the degree to which a photo is later remembered? A contribution of Arik Cheshin on how the past can be brought closer, or pushed further away via actual photos.
Jong versus Oud
Helma van Heerikhuize
Bij BNN zie je ze vaak; vermakelijke quizzen waarin De Stewardessen tegenover De Vrachtwagenchauffeurs staan. Of Twintigers tegenover Zestigplussers. De huidige discussie op tv waarin jong versus oud wordt gezet is echter veel minder grappig, en dreigt uit te monden in een bizar generatieconflict.
Organisaties in verandering
Maurits Jan Vink
“In die landen doen ze dat allemaal” hoorde ik pas een medewerker zeggen van een organisatie die ik begeleid. Het ging over een collega met Turkse achtergrond die alleen voor zichzelf een kop koffie haalde. Deze organisatie is toe aan verandering, ook op het gebied van diversiteit.
Christine en de kameel
Daniel Weishut
“Oh wat een mooie foto van een zonsondergang met een kameel!” roept Bashar uit… Mijn mond valt open van verbazing. Ziet hij werkelijk niet dat er een persoon centraal staat op deze foto? En nota bene iemand die hij kent!
Verkiezingen: Politieke sudoku en diversiteit
Robbert Baruch
Het grootste probleem dat de vroegere zangeres Nina Hagen had was dat het allemaal al zo bont was, dat zij zich helemaal niet meer van de anderen kon onderscheiden. Diversiteit is gelijk aan identiteit. Als je niet anders bent dan anderen, ben je niemand.
Dan eten ze toch taart?
Guido Walraven
Wanneer was jij voor ‘t laatst echt boos over een maatschappelijke kwestie? De Engelse uitdrukking ‘to get your dander up’ betekent boos of geïrriteerd raken. Twee gevoelens die een mooi begin kunnen vormen voor een column op de website van Dander.
Films en de schoenen van de ander
Mahmoud Chavoushi
Als kijker zet je jezelf bij een film als deze in de schoenen van de personages. Je probeert een eigen weg te bedenken voor het oplossen van hun dilemma’s. In de meeste gevallen zijn jouw oplossingen niet dezelfde als die van het personage in de film. Jouw realiteit is immers een heel andere dan die van hen.
Bacon and cabbage
Joni Uhlenbeck
Mijn workshop over voedsel, de voedseleconomie en Latijns-Amerika begin ik altijd met de vragen: ‘Wat heb je gisteren gegeten?’ En ‘Waar denk je dat dit eten vandaan komt?’ Meestal zorgen deze vragen voor genoeg gespreksstof voor het eerste uur. Maar niet als iedereen hetzelfde antwoord geeft: ‘Bacon and cabbage.’
Een roze zomer
Juul van Hoof
Vorige week sprak ik Eva, die deze zomer getrouwd is met de liefde van haar leven! Eva vertelde dat zij bij het in ondertrouw gaan een huwelijksambtenaar moest kiezen. Bij de beschrijving van een paar ambtenaren stond vermeld dat die ‘alleen huwelijken tussen man en vrouw sloten’. Dat was slikken, want Eva trouwde niet met Victor, maar met Vicky.